Нежная зеленоножка
Эти куры - хит последних лет. Яйца зеленоножки считаются самыми здоровыми, мясо очень вкусное, а поэтому многие думают о разведении этой породы. Многие хотят иметь в своём хозяйстве хотя бы несколько таких особей. Что для этого нужно?
Зеленоножки очень нежные и "требовательные". Они совершенно не приспособлены для массового разведения. Но зато прекрасно живут в малых стадах. Им нужна свежая трава и большая площать выпаса, по которой они могли бы свободно передвигаться. Эта порода кур лучше всех остальных умеет использовать территорию выпаса. В течение дня отбегают от курятника очень далеко, до километра! И потом безошибочно возвращаются обратно на ночь. Сами добывают корм, предпочитая самостоятельное кормление кормлению хозяина.
Курятник и оборудование
Для 10 штук должен иметь как минимум 2 кв. м. площади. Построить его можно из кирпича или дров, важно его правильно оборудовать и поставить вентиляцию. Он должен быть достаточно высоким, чтобы можно было войти внутрь, а овещён он должен быть лучше всего дневным светом. Построив такой тёплый и тихий курятник, в котором не будет слишком влажно и жарко, необходимо оборудовать его деревянными насестами. ВНИМАНИЕ: каждой курице требется минимум 18 см.Помимо этого, куры, чтобы нестись, должны иметь гнёзда. Зеленоножки их сами не вьют, поэтому мы должны их сами изготовить, лучше всего из деревянных ящичков, выстланных соломой, или же из плетёных корзинок. Одно такое гнездо рассчитано на 7 несушек. Соломой следует также выстелить пол курятника. Не забудьте также поставить там кормушки и поилки.
Выпас необходим
После оборудования курятника необходимо позаботиться о внешних условиях, так как зеленоножки, согласно особенностям своей породы, должны иметь возможность выбегать на улицу в течение целого года и пользоваться вольным выпасом. ВНИМАНИЕ: Одна курица требует не менее 4 кв. м. свободного пространства, помимо этого, будучи пугливой птицей, она должна всегда иметь возможность спрятаться под кустом или другой натуральной охраной не только от опасности, но и от солнца или дождя. На вольной земле следует также поставить кормушки и поилки, т. к. хорошее зерно не помешает никогда, а нестись в этих условиях куры будут очень хорошо.
Немного истории
Зеленоножка - старая польская порода. Во время разделов Польши эти куры были в галиции символом "польскости". Хозяин, разводивший их, таким образом демонстрировал свой патриотизм. Когда Польша получила независимость, ранг этой породы вырос до культового и стала польским фирменным знаком. Зеленоножек можно было найти до 60-х годов 20 в. в любой польской деревне. Но при переходе на промышленное птицеводство их осталось тогда всего не более 1000 особей, поскольку они не могли жить, размножаться и нестись в условиях фабричных клеток.
Настоящая здоровая пища
Сегодня порода постепенно возрождается. И очень хорошо, т. к. зеленоножка - настоящий клад. Это источник аминокислот, жирных кислот, натуральных витаминов и минералов. 2 яйца покрывают потребность в витамине В 12, содержат большое количество витаминов А и Е. Яйца вкусные и содержат до 30 процентов меньше холестерина по сравнению с яйцами других кур. Лецитин, задерживающий старение, также содержится в яйце зеленоножки. Найдём в них также натуральные антибиотики и компоненты, повышающие натуральную иммунозащиту. Половой зрелости куры этой породы достигают в возрасте 6 месяцев. Несут до 180 яиц в год. Обладают сильным материнским инстинктом. Цыплята по окраске при вылупливании уже напоминают взрослых особей. Они коричневые, с нежными бежевыми полосками.
Текст : Patrycja Sapiełkin
Фото : Jacek Chodzyński/ www.kuryzielononozki.pl, Biosphoto/ East News, shutterstock.com
Weranda Country nr 6/2011
Delikatna zielononóżka
Prev
Next
Delikatna zielononóżka
Te kury to przebój ostatnich lat. Jajka od zielononóżki uważane są za najzdrowsze, mięso smaczne, wiele więc osób myśli o hodowli. O tym, żeby mieć choćby kilka takich kurek dla siebie. Jak się do tego zabrać?
Zielononóżki są delikatne i wymagające. Nie nadają się do dużych hodowli nastawionych na produkcję masową. Doskonale za to chowają się w małych stadach. Potrzebują świeżej trawy i dużego terenu, po którym swobodnie mogą się poruszać. Ta rasa kur najlepiej ze wszystkich potrafi korzystać z pastwiska. W dzień oddalają się nawet o kilometr od kurnika, do którego bezbłędnie trafiają na noc. Samodzielnie zdobywają pokarm – chętniej same szukają pożywienia, niż korzystają z paszy.
Kurnik z wyposażeniem
Taki dla dziesięciu kur powinien mieć przynajmniej dwa metry kwadratowe powierzchni. Możemy go zbudować z cegły lub drewna, ważne jest, by dobrze go zaizolować i założyć wentylację. Powinien być na tyle wysoki, byśmy mogli do niego swobodnie wejść, i dobrze oświetlony – najlepiej światłem dziennym. Kiedy już postawimy ciepły zaciszny kurnik, w którym nie będzie zbyt wilgotno i gorąco, trzeba go odpowiednio wyposażyć w drewniane grzędy. UWAGA: jedna kura potrzebuje dla siebie co najmniej 18 cm. Ponadto, by kurki się dobrze niosły, muszą mieć gniazda. Zielo- nonóżki same ich nie wiją, zatem musimy je im przygotować – najlepiej z drewnianych skrzynek wysłanych słomą lub plecionych koszy. Jedno gniazdo jest przewidziane dla siedmiu niosek. Słomy użyjmy również do wyścielenia podłoża kurnika. Nie zapomnijmy o wstawieniu do wnętrza poidła oraz karmidełka.
reklama
Wybieg jest niezbędny
Po wyposażeniu kurnika zadbajmy o odpowiednie warunki na zewnątrz, bo zgodnie ze swoją naturą zielononóżki przez cały rok muszą korzystać z pastwisk i wybiegów. UWAGA: jedna kura potrzebuje dla siebie czterech metrów kwadratowych wolnej przestrzeni, a ponieważ jest ptakiem płochliwym, powinna móc się schronić pod krzakiem lub drzewem, nie tylko zresztą przed ewentualnym zagrożeniem, ale i przed palącym słońcem czy deszczem. Na wybiegu również ustawmy pojemniki z wodą i karmą, bo chociaż kurki same znajdują pożywienie, to nie pogardzą dobrym ziarnem. W takich warunkach zielononóżki będą się pięknie niosły.
Trochę historii
Zielononóżka kuropatwiana to stara polska rasa. W czasie zaborów kury te były w Galicji synonimem polskości. Gospodarz hodujący je w swojej zagrodzie, wyrażał w ten sposób patriotyzm. Po odzyskaniu niepodległości rasa urosła do rangi „kultowej”, stając się polskim znakiem firmowym. Do lat 60. XX wieku zielononóżki można było spotkać w całej Polsce. Gdy zaczęto zakładać przedsiębiorstwa produkcyjne, okazało się, że zielononóżki nie nadają się do chowu klatkowego i nie chcą się rozmnażać w zagęszczonych kurnikach. Ich hodowlę więc porzucono. Pozostało prawie 1000 sztuk w tzw. hodowlach zachowawczych.
Samo zdrowie
Dziś powoli rasa się odradza. I dobrze, bo jajko zielononóżki to prawdziwy skarb. Jest źródłem wartości odżywczych, aminokwasów, kwasów tłuszczowych, witamin i związków mineralnych. Dwa jajka pokrywają dzienne zapotrzebowanie na witaminę B12, dostarczają dużej dawki witaminy E i spore ilości A. Są smaczne i mają nawet o 30% mniejszą zawartość cholesterolu niż jaja innych kur. W zielononóżkowych jajkach jest też lecytyna (zapobiega starzeniu się komórek), co wyróżnia tę rasę. Znajdziemy tu też lizozym (naturalny antybiotyk), przeciwzapalną i antynowotworową cystatynę, stymulującą odporność immunoglobulinę Y oraz hamującą proces utleniania foswitynę. Kury dojrzałość płciową osiągają w wieku sześciu miesięcy. Znoszą do 180 jaj rocznie. Są troskliwymi matkami o silnym instynkcie macierzyńskim. Pisklęta zaraz po wykluciu przypominają małe kuropatwy, są brązowe w delikatne beżowe paski.
Tekst: Patrycja Sapiełkin
Fotografie: Jacek Chodzyński/ www.kuryzielononozki.pl, Biosphoto/ East News, shutterstock.com
Weranda Country nr 6/2011
Поделись с друзьями!
Сообщения
Поблагодарили
Откуда
Работа/Хобби
Настроение
